ROZDZIAŁ 9 FIRST DATE

    Niepewnie odwróciłam się do tyłu, ale nikogo za mną nie było. W pierwszej chwili pomyślałam wtedy, że to jakiś żart z jego strony, lecz nagle Zayn pojawił się przed mną. Wystraszyłam się.

-Jestem aż taki straszny? - uśmiechnął się.

-Nie. Po prostu się nie spodziewałam tego.

-Chcę cię gdzieś zabrać - powiedział rozbawiony.

-Mam się bać? - spytałam.

-Skądże znowu.

-To gdzie idziemy?

-Chciałaś chyba powiedzieć gdzie jedziemy. Tam zaparkowałem - wskazał palcem.

-Nie bądź taki tajemniczy.

-Chodź – złapał mnie za rękę i otworzył drzwi od swojego sportowego samochodu.

    Odjechaliśmy z piskiem opon z miejscowego parkingu.

-Najpierw pójdziemy coś zjeść – powiedział.

-A później?

-Dowiesz się w swoim czasie.

-Niech ci będzie - westchnęłam głośno.

-Lubisz pikantne jedzenie?

-No nawet.

    Malik gwałtownie skręcił w lewo, aż podskoczyłam. Wariat. Zatrzymaliśmy się przed jakąś indyjską restauracją.

-Byłaś tu kiedyś?

-Nie miałam okazji. A ty?

-Byłem kilka razy.

    Weszliśmy do środka. Usiedliśmy przy stoliku w kącie. Dostaliśmy menu. Uważnie czytałam co oferują, ale szczerze mówiąc znałam tylko kilka dań. O pozostałych nawet nie słyszałam. Po chwili podszedł do nas kelner.

-Mogę przyjąć zamówienie?

    Zayn spojrzał na mnie.

-Na co masz ochotę? - zapytał w tak specyficzny sposób, że chciałam odpowiedzieć: na ciebie...

-Nie wiem. Zdaję się na ciebie.

-Dobrze, więc poproszę dwa razy kurczaka curry i … - no właśnie i... nawet nie wiem co powiedział.

-Już się robi – odrzekł kelner, po czym odszedł.

-Zaskoczyłem cię tym, że tu jesteśmy?

-Wydarzenia ostatnich dwóch dni bardziej mnie zaskoczyły. Trochę się zmieniło.

-Rozumiem – w tym momencie przegryzł swoją wargę w bardzo pociągający sposób.

    Nie minęło pięć minut a dostaliśmy jedzenie. Wyglądało tak bardzo apetycznie, że od razu zabrałam się za opróżnianie talerza.

-Smakuje ci?

-Bardzo ostre, ale pyszne – odpowiedziałam.

-Jestem przyzwyczajony do takiego jedzenia. Moja rodzina jak gotuje często dodaje ostrych przypraw.

-No widzisz. U mnie natomiast jest inaczej, bo moja mama nie lubi bardzo ostrych dań, więc gotuje bardziej łagodne potrawy.

    Gdy nasze talerze były już puste Malik wyciągnął portfel i ręką poprosił kelnera o rachunek. Zapłacił mu. Wstaliśmy od stolika i udaliśmy się do auta.

-To gdzie teraz ruszamy?

-Pamiętasz jak opowiadałem ci o wyścigach? Chcę ci pokazać jak to wygląda w praktyce.

-Nie.. To chyba jakiś żart.

-Serio mówię.

-Ymm. Ok.

    Wow, jakoś ciężko było mi to sobie wyobrazić. Ale w sumie czemu nie...

*

    Po około dwudziestu minutach szybkiej jazdy dotarliśmy już na przedmieścia Bradford. Nie sądziłam, że będzie tu tak dużo ludzi. Pełno skąpo ubranych panienek, które po prostu siedziały na pojazdach.

-I jak? - spytał chłopak.

-Dziwnie to trochę wygląda.

-Te dziewczyny to tak zawsze...?

-To norma tutaj.

    Byłam pewna, że jak tu przyjeżdżał, to te divy na jego samochodzie też siadały. Zayn zaczął mi wszystko pokazywać. Nawet przedstawił mi kilku swoim znajomym. Oni jakoś 'krzywo' się na mnie patrzyli. No tak, przecież nie pasowałam tutaj...

-Nie martw się dzisiaj nie biorę udziału – roześmiał się.

-Całe szczęście – przytuliłam go.

-Proszę, proszę kogo ja tu widzę?! Nasz wielki bohater i bezbronna, lecz pyskata Isabel. Przeszkodziłem wam gołąbeczki?

-Styles...

-Zawsze obecny – pokazał swój bezczelny uśmieszek.

-Isabel chodź, wracamy do domu. Późno już.

-No tak teraz pewnie profesorek chce pobzykać na chacie, ja skorzystam na następnych korepetycjach – puścił oko.

    Malik wyskoczył do niego z pięściami, ale zdążyłam go zatrzymać.

-Zostaw, nie warto – powiedziałam.

   Posłuchał mnie i odpuścił. Odjechaliśmy stamtąd.

*

   Zatrzymaliśmy się pod moim domem.

-Is wiem, że dla ciebie nie była to idealna randka, ale..

-Zayn tak ci się tylko wydaje. Naprawdę świetnie spędziłam czas z tobą. Więc prawdę mówiąc była ona wyjątkowa – przerwałam mu.

   Chłopak mocno mnie przytulił i obdarował delikatnym pocałunkiem.

-Słodkich snów.

-Nawzajem. Śpij dobrze.

-Obiecuję, że następnym razem będzie lepiej.

-Tak? To będę już chyba w niebie.

-Albo nad niebem – roześmialiśmy się.

______

Wróciłam z nowym rozdziałem :)

Co do poprzedniego to bardzo przyjemnie czytało mi się wasze komentarze. Naprawdę uwielbiam to ;*

Podoba się? = skomentuj :D

Dla was to nic trudnego, a dla mnie to uśmiech na twarzy i chęć pisania kolejnego rozdziału.

To co jak zwykle 30 komentarzy? Mam nadzieję, że tym razem wyrazicie też dłuższe opinie a nie tylko dwa słowa.

xxx.