ROZDZIAŁ 7 BE ALRIGHT?!

   Kolejny poniedziałek. Yhh, jak ja tego nienawidzę. Prawie się spóźniłam, bo budzik w telefonie mi nie zadzwonił, a powodem jest to, że aktualnie go nie posiadam. Gorzej być nie może?! A jednak. Idąc do szkoły zgubiłam pięćdziesiąt złotych. Gdy szłam na pierwszą lekcję, minęłam na korytarzu Malika. Spojrzał w moim kierunku przez chwilę i odwrócił głowę. Nic, zero reakcji. Nawet się nie uśmiechnął jak to zazwyczaj robił. Miałam ochotę się komuś wygadać. Zrobiłam to na długiej przerwie. Emily z uwagą wysłuchała całej historii i zdecydowanie jej mina była bezcenna. Nie mogła w to uwierzyć.

-Uuuu, co to za Harry? Hahaha.

-Pewnie za niedługo się przekonasz.

-Czekam na to – odrzekła rozbawiona.

-Wpadnie na ciebie szybciej niż się spodziewasz.

-Naprawdę spałaś w domu tego nauczyciela? - zapytała z niedowierzaniem.

-No tak.

   W mojej opowieści oczywiście pominęłam parę szczegółów. Mimo że on się nie odzywa do mnie obiecałam, że nikomu nie powiem o jego „tajemnicach”, więc dotrzymałam słowa. Poszłyśmy na kolejne lekcje. Nadszedł angielski. Zayn usiadł przy biurku, sprawdził obecność i zaczął pytać. Najpierw poszła Amber. Dostała banalne pytania. Gdy już wróciła na swoje miejsce Malik zaczął rozglądać się po klasie.

-Do odpowiedzi przyjdzie...panna Johns.

   Emily popatrzyła na mnie ze strachem w oczach.

-Dasz radę – wyszeptałam.

   Wzięła głęboki oddech i wstała. Zadawał jej wyjątkowo trudne pytania w porównaniu z poprzednią osobą. Czemu akurat ją wziął?!

-Coś jeszcze masz do powiedzenia? - bezczelnie ziewnął.

-Nie – powiedziała.

-Dobra 3+, siadaj.

   Myślałam, że będzie gorzej. Wróciła do ławki.

-Patrzył się na ciebie a wziął mnie. Zawsze mam pecha.

-Nie przejmuj się przecież nie było tak tragicznie.

-Przyznaj się. Śmiałaś się ze mnie?

-Pewnie. Miałam kabaret na żywo – zaśmiałyśmy się.

-Cisza. Co wam tak wesoło? – powiedział stanowczo Malik.

-Za karę przygotujecie we dwie referat o Azji. Na 5000 słów. Zrozumiano?

-Tak – odpowiedziałyśmy.

   Co on sobie wyobraża?! Wszyscy w klasie gadają. Nikt go nie słucha, ale to my dostajemy zadanie domowe. Weź tu człowieku zrozum tego kolesia. Brak słów. Jak bardzo można się zmienić w ciągu jednego dnia?! Wiedziałam, że tak to się nie skończy, że on coś knuje.

*

   Udałyśmy się z Emily do szatni, zostawić tam kilka książek i wziąć nowe na ostatnią lekcję. Moja szafka była oddalona od jej. Gdy już wszystko zrobiłam poszłam po nią. Zobaczyłam, że zdążyła już poznać Harry'ego.

-Cześć blondi. Jeszcze cię tu nie widziałem. Chcesz się zabawić?– złapał ją za rękę i przyparł do ściany.

-Styles puszczaj ją.

-O kogo ja tu widzę. Nasza Carter. Ej, a jak słońce świeci to ta tapeta ci spływa czy nie wychodzisz na dwór? - zaśmiał się.

-A co ty sobie w ogóle wyobrażasz?!

-Ciebie pod prysznicem.

   Co ten człowiek ma w bani?! A w ogóle nie wiem o co mu chodziło z tą tapetą, w porównaniu do dziewczyn, z którymi się prowadza ja nie mam makijażu.

-Zostaw ją – krzyknęłam.

-Bo?

-Powiem ci coś. Traktujesz dziewczyny jak matematykę – nie rozumiesz a chcesz zaliczyć. Ale tym razem to ja cię ostrzegam. Masz się trzymać od nas z daleka.

-Znowu pyskata. A na korepetycjach to bohatera potrzebowałaś.

-Masz dużo dziewczyn w szkole. Na pewno znajdzie się jakaś zdesperowana, która pójdzie z tobą do łóżka i to nawet nie jedna, więc możesz już iść.

-Żadna mi się nie oprze. Nawet ty. Kiedyś będziesz moja.

-Nie w tym życiu słoneczko – powiedziałam ironicznie.

-Ej no nie wstydź się, w myślach rozbierałem cię już tysiące razy.

-Chodź Em – dodałam.

-Teraz już wiem o czym mówiłaś – powiedziała dziewczyna.

-Tak. To takie niemiłe wspomnienia.

-Nie spodziewałam się, że tak szybko go poznam. Wystraszyłam się go, bo nie wiedziałam czego chciał. Zaniemówiłam.

-Jak go pierwszy raz poznałam było podobnie – uśmiechnęłam się.

-A w ogóle skąd Malik wiedział, że tam będziesz?

-Wcześniej rozmawiałam z nim o tym i.... dał mi swój numer.

-Ohoho ktoś tu miał branie.

-Oczywiście- uśmiechnęłam się.

-Zdążyłam napisać mu wiadomość i zjawił się na czas.

-To takie romantyczne. Ale na lekcji dzisiaj był wredny.

-Wiem. Chyba humoru nie miał.

-Ale jak mu humor powróci to kto wie... pewnie coś się wydarzy.

-Nic się nie wydarzy. To była pewnie tylko jednorazowa sytuacja.

-Ale jak się wydarzy to mi powiesz, prawda? - zapytała rozbawiona.

-Będziesz wiedziała jako pierwsza, jak zwykle.

-To super.

-Ale u ciebie Em chyba się szybciej wydarzy. Wpadłaś Harry'emu w oko.

-Hahahahahah.

-Zobaczysz on coś jeszcze odstawi. Mam takie przeczucie.

-Poczekamy, zobaczymy.

-Dobra trzeba przetrwać matmę. 

   Ostatnia lekcja minęła szybko. Wyszłyśmy ze szkoły. Kawałek drogi szłam z Emily, ale rozstałyśmy się po chwili, bo szła w inną stronę.

-Do jutra – pomachała mi.

-Do zobaczenia.

   Wracałam tą samą drogą co zwykle, gdy przechodziłam przez park usłyszałam znajomy głos.

-Poczekaj.

   Odwróciłam się i zobaczyłam Zayna.

-Ty mnie śledzisz?!

-Możemy chwilę porozmawiać?

-Wydaje mi się, że nie mamy o czym.

-Sądzę, że mamy.

-Wątpię.

-Daj mi pięć minut.

   Usiadłam na ławce. Chciałam usłyszeć co ma mi do powiedzenia. Nastąpiła cisza. Dopiero po chwili się odezwał.

-Isabel. Przepraszam, że cię nie obudziłem. Pewnie miałaś kłopoty w domu przeze mnie.

-To prawda. Mama się o mnie martwiła.

-Zamierzałem to zrobić, ale ktoś do mnie zadzwonił i musiałem wyjść.

   No tak ktoś...ta laska.

-A przy okazji proszę – podał mi mój telefon.

-Wreszcie. Dzięki. Byłam go odzyskać, ale nie chciałam ci przeszkadzać. Widziałam, że byłeś zajęty.

-Nie rozumiesz.

-To spróbuj mi wytłumaczyć. Nie poznaję cię. I w ogóle co ty odstawiłeś na lekcji. Referat. Serio?!

-Przepraszam. Byłem zdenerwowany.

-A wracając... o co chodziło?

-Ta dziewczyna, która ci otworzyła drzwi... to nie tak jak myślisz. To ona do mnie dzwoniła.

  No też mi nowość.

-Potrzebowała pomocy.

-Kim ona jest dla ciebie?

-Pewnie mi nie uwierzysz, ale to moja siostra.

   Zastanawiałam się czy to może być prawda. Sama nie wiedziałam co mam o tym myśleć.

-Powiedz coś.

   Zamyśliłam się.

-Isabel

-Hmmm?

-Jesteś zła?

-A jaka mam być?

-Moja.

________

Witajcie :)
Doczekaliście się siódmego rozdziału.

Nie ukrywam, że zależy mi na tym, żeby jak najwięcej osób czytało to opowiadanie, więc proszę polecajcie je znajomym. Byłabym niezmiernie wdzięczna za to :D

Opiszcie wrażenia po przeczytaniu. Bardzo lubię czytać wasze opinie. Dziękuje każdemu z osobna za miłe słowa ;*
To co?
Min. 27 komentarzy i kolejny rozdział.

Do następnego.
xxx.