ROZDZIAŁ 5 PRIVATE LESSONS

   Nadeszła sobota. Weekend. Inni na moim miejscu by się pewnie cieszyli, ale nie ja. U mnie oznaczało to korepetycje w domu Styles'a. Rano obudziły mnie promienie słońca wpadające do sypialni przez okno. Wstałam z łóżka, leniwie rozciągając mięśnie. Pierwszą moja myślą po przebudzeniu a właściwie przeczuciem było to, że na pewno będę żałowała tego, że się zgodziłam. Zaciągnęłam czarne spodnie i włożyłam koszulę. Wyszłam z pokoju, po czym udałam się do kuchni.

-Dzień dobry mamo – dałam jej buziaka w policzek.

-Dzień dobry skarbie. Siadaj, nałożę ci śniadanie.

   Posłusznie usiadłam na drewnianym krześle.

-Proszę kochanie – położyła przede mną talerz z jajecznicą.

-Dziękuję – odrzekłam i zabrałam się za jedzenie.

-Wybierasz się gdzieś dzisiaj?

-Tak, ale nie będzie to miła wizyta. Muszę dawać komuś korepetycje.

-Wszystko wiem. Pani dyrektor do mnie dzwoniła. Przykro mi widząc jaka jesteś smutna.

-Nie przejmuj się.

   Gdy już skończyłam, włożyłam talerz do zmywarki i poszłam do pokoju. Spakowałam do torby książki z matematyki i biologii, żeby później nie zapomnieć. Poszłam do łazienki, by się przyszykować. Wyszłam z domu.

*

   Na zewnątrz panowała piękna, słoneczna pogoda. Musiałam iść na przystanek autobusowy, bo Harry mieszkał w innej dzielnicy. Wsiadłam do pojazdu, jechałam około 15 minut. Wysiadłam i sprawdziłam na kartce jeszcze raz adres. Udałam się we wskazane miejsce i oczom nie mogłam uwierzyć. Ujrzałam piękną, białą willę z zadbanym ogródkiem. Niepewnie zadzwoniłam dzwonkiem do drzwi. Otworzył mi Styles.

-To ty... – odrzekł niezbyt entuzjastycznie.

-A co jakiejś modelki się spodziewałeś? - spytałam ironicznie.

-Powiedzmy. Ale jak już jesteś to wchodź.

   Rozglądałam się po domu. Był ogromny. Na ścianach pełno drogich ozdób. Świecąca posadzka i gigantyczny żyrandol na suficie.

-Co się tak rozglądasz?

-Nic. Po prostu ładny wystrój.

-Wiem. Idź na górę po schodach, drugie drzwi po lewej.

-Ok.

   Poszłam, a gdy weszłam do środka zobaczyłam, że na stole leży pusta butelka po wódce i niepościelone łóżko. Chyba dopiero co wstał. Takie miałam odczucie. Schował ją, po czym sam usiadł na łóżku.

-Będziesz tak stała? - zapytał.

   Zmierzyłam go wzrokiem i przysiadłam na kanapie.

-Gdzie są twoi rodzice? - nie wiem co mnie naszło na to pytanie.

-A co wywiad prowadzisz? Dla twojej wiedzy mieszkają w innym mieście.

-Przepraszam – odrzekłam cicho.

-Dobra, ty mów a ja postaram się posłuchać.

-Od czego mam zacząć?

-Obojętnie.

   Nie wiedziałam w co on sobie pogrywa. Czemu w ogóle chciał ode mnie te korepetycje skoro byłoby go stać na najlepszego nauczyciela w Bradford.

-Najpierw będzie biologia.

-Słucham..

-Przekazywanie z pokolenia na pokolenie cech rodziców potomstwu to dziedziczenie. Odcinek DNA zbudowany z wielu nukleotydów i zawierający informację genetyczną o jednym białku nazywamy genem. Osobnika, który ma dwa allele takie same (AA,aa), nazywamy homozygotą, a osobnika z dwoma różnymi allelami (Aa) tego samego genu nazywamy heterozygotą. […] Układ alleli jednego lub kilku genów danego osobnika nazywamy genotypem, natomiast zestaw cech charakterystycznych dla organizmu nazywamy fenotypem. Dobra to taka podstawa, którą trzeba znać.

-Oczywiście – odrzekł, ziewając.

-Teraz zadania z krzyżówek genetycznych. Najpierw te łatwiejsze.

   Brązowy kolor oczu (A) u człowieka dominuje nad niebieskim (a). Brązowooki mężczyzna, który jest homozygotą żeni się z niebieskooką kobietą. Jakie jest prawdopodobieństwo, że ich dzieci będą miały niebieskie oczy?

-Dobra, koniec z tym sprawdzimy coś innego.

-Nie rozumiem.

-Jaki kolor oczu będą miały dzieci zielonookiego mężczyzny i brązowookiej kobiety?! – powiedział, po czym wstał z łóżka i zbliżył się do kanapy, na której siedziałam.

   W pierwszej chwili myślałam, że zaraz zejdę na zawał. Przecież wiedziałam o co mu chodziło. Mam brązowe oczy, a on zielone... Usiadł na kanapie. Zaczęłam się oddalać na brzeg. Szczerze mówiąc bałam się go. Nie wiedziałam do czego może się posunąć.

-Nie stawiaj oporu. Będzie lepiej dla ciebie – zbliżył się jeszcze bardziej.

   Wstałam na równe nogi. On też. Popchnął mnie z powrotem na kanapę.

-Grzecznie siedź i czekaj. Poszukam kajdanek.

   Moje serce biło coraz mocniej w pośpiechu chwyciłam telefon i szybko zaczęłam pisać:

Pomocy! Is.. Harry wyrwał mi go, ale na szczęście zdążyłam wysłać smsa do Zayna. Wcześniej podałam mu adres. Może to dziwne, ale mój los był w jego rękach. To od niego zależało co się wydarzy.

-Nie wiem gdzie je dałem. Ale ty Carter rozczarowujesz mnie. Myślisz, że ktoś ci tu i teraz pomoże?!

   W tym momencie straciłam nadzieję, że on odczyta wiadomość na czas.

-Proszę cię. Wypuść mnie.

-O widzę, że teraz już nie jesteś odszczekana – pociągnął mnie za ręce na łóżko.

   Byłam przerażona. Nikogo oprócz nas nie było w domu. Żarty się skończyły. Nie odzywałam się. Miałam łzy w oczach. Chciało mi się płakać. On był nieobliczalny.

-Weź wyluzuj. To tylko miła zabawa – wyszeptał i zaczął całować mnie po karku.

-Odczep się ode mnie – odepchnęłam go od siebie.

   Styles przyparł mnie do szafy. Gdy nagle ktoś wykopem otworzył drzwi. To był Malik. Miał biały t-shirt z krótkim rękawem i napisami. Wyglądał tak seksownie. Podobały mi się nawet jego liczne tatuaże.

-Zostaw ją – powiedział stanowczo.

   W tym momencie Harry odsunął się ode mnie i spojrzał na niego.

-To znowu ty – zdziwił się Zayn.

-Myślałem, że już nie wejdziesz mi w drogę – dodał.

   Podszedł do niego i popchnął go z całej siły na podłogę. Styles upadł. Zaczęli coś tam do siebie krzyczeć. Byłam w takim szoku, że nie pamiętałam co dokładnie. Dziwiło mnie to, że oni się znali i to nie ze szkoły..

-Isabel wychodzimy – odrzekł spokojnym tonem.

   Nawet się nie zastanawiałam tylko wzięłam torbę i wyszłam.

-Dziękuję za pomoc.

-Nie ma sprawy – uśmiechnął się.

-Skąd się znacie?

-Długa historia.

-Nie próbuj zmieniać tematu. Chcę wiedzieć.

-To jest ten nowy uczeń?

-Tak.

-Super. Lepiej nie mogłem trafić. Ten chłopak tak mi działa na nerwy. Już nie mogę się doczekać lekcji z nim – powiedział ironicznie.

-Nie powiesz mi?

-Ale w szkole nikt nie może się o tym dowiedzieć, bo to też mnie dotyczy i się na mnie odbije.

-Jasne.

-Wyścigi samochodowe. Imprezy w nocnych klubach. Czasami kasyna. Często na niego wpadałem. To chciałaś usłyszeć?!

   Myślałam, że on żartuje. Ale zobaczyłam przed domem jego sportowy samochód. Wyścigi samochodowe. Kluby. Kasyna. A wydawał się dość grzeczny.

-Wsiadaj – otworzył mi drzwi, po czym sam wsiadł.

-Zapnij pasy – dodał po chwili.

-Ok.

   Włączył muzykę. Od razu poznałam tą piosenkę było to Kings Of Lion – Sex on fire. Odjechaliśmy spod domu Harry'ego z piskiem opon...

____

Mamy piąty rozdział. 

Chciałabym was zachęcić do komentowania, ponieważ nie ukrywam irytuję mnie to, że jest coraz mniej komentarzy przy coraz większej liczbie wyświetleń...

Na początku nie chciałam wam stawiać żadnego ultimatum, ale chyba nie mam wyboru. 

Więc tak szósty rozdział pojawi się dopiero, gdy będzie przynajmniej 20 komentarzy.

xxx.